Biofilms on silicone rubber voice prostheses: Importance of lactobacilli and surface modification

Siliconenrubberen spraakprothesen worden gebruikt bij patiënten bij wie het strottenhoofd is verwijderd ten gevolge van keelkanker. Door aanhechting van bacteriën, gisten en slijm (‘vorming van een biofilm’) gaan deze prothesen maar tijdelijk mee en moeten ze regelmatig worden vervangen. Kevin Buijssen onderzocht hoe de levensduur van spraakprothesen verlengd kan worden. Hiertoe bracht hij de samenstelling van de biofilm met behulp van moleculaire technieken in kaart. In het verleden werd verondersteld dat Candida verantwoordelijk is voor het niet goed functioneren van de spraakprothese. Buijssen stelt echter vast dat ook bacteriën en met name lactobacillen een belangrijke rol spelen. Onder andere met FISH, een genetische analysetechniek, bracht Buijssen de architectuur van de biofilm en interactie tussen Candida en lactobacillen gedetailleerd in kaart. Buijssen onderzocht in een laboratoriumopstelling de effectiviteit van diverse coatings. Hij stelt vast dat met name de QAS-coating een gunstige invloed heeft op zowel de vorming als ingroei van de biofilm. Of deze coating geschikt is voor gebruik bij patiënten, is echter nog onduidelijk. Het gebruik van een gladdere prothese, waarop zich minder snel een biofilm vormt, is interessanter, aldus Buijssen. Deze oplossing is niet alleen gemakkelijk toepasbaar, maar heeft ook een duidelijk gunstig effect op de levensduur van de prothese en brengt weinig extra kosten met zich mee.