Corticosteroiden, kaliumtekort en H-ion-secretie

SAMENVATTING De doelstelling van dit proefschrift is weergegeven in de inleiding. Na een bespreking van de relatieve frequentie van maagulcera bij patienten met het syndroom van Cushing en met corticosteroiden behandelde patienten in hoofdstuk I, volgt in hoofdstuk 11 een beschouwing over de invloed van kaliumdepletie op het vermogen een waterstofion-gradient op te bouwen in de niertubulus en in de maag. De mogelijkheid wordt geopperd, dat het optreden van een maagulcus bij patienten met een 'nonbeta-celi' tumor van de pancreas, afhankelijk is van de mate van kaliumdepletie. Hoofdstuk 111 bevat gegevens over de opzet en de uitkomsten van het dier-experimenteel onderzoek. Hoofdstuk IV beschrijft de bij de mens verkregen uitkomsten. In hoofdstuk v wordt uiteengezet waarom bij dit onderzoek de voorkeur werd gegeven aan de bepaling van de waterstofion-gradient boven de bepaling van de waterstofion-excretie. Vervolgens wordt de relatieve betekenis van kaliumdepletie, al of niet gecombineerd met een overmaat aan mineralocorticoiden of synthetische glucocorticoiden, op het vermogen een waterstofion-gradient op te bouwen, besproken. De conclusie is, dat ook vanuit dit gezichtspunt een terugkeer naar het gebruik van de natuurlijke bijnierschorssteroiden bij de anti-inflammatoire therapie, ongewenst is.