De ontkoppeling van het aantal woordvoerders en het stemgewicht in de Tweede Kamer

Simon Otjes

De ontkoppeling van het aantal woordvoerders en het stemgewicht in de Tweede Kamer

Public Trust and Public Law

Research output: Contribution to journal › Article › Popular

Abstract

Bijna alle parlementen in de wereld zijn gebaseerd op de notie van één Kamerlid, één stem. De PvdA i krijgt 27% van de stemmen en dus 41 zetels. De SGP krijgt 2% van de stemmen drie zetels. Maar is dit de beste manier om een Kamer te organiseren? Misschien dat in de toekomst het aantal woordvoerders in een Kamer en het aantal stemmen wel radicaal verandert.

Het is logisch dat als de PvdA meer steun heeft, dat de PvdA meer macht heeft in de Tweede Kamer. Dat bij uiteindelijke stemmingen de PvdA meer gewicht in de schaal legt. Maar waarom zou de PvdA recht hebben op meer woordvoerders? Er zijn drie redenen om deze relatie te heroverwegen: de groeiende activiteit van de Kamer; de groeiende wisselingen bij verkiezingen; en de groeiende versplintering bij verkiezingen.

Original language	Dutch
Journal	De Hofvijver
Volume	5
Issue number	56
Publication status	Published - 21-Sept-2015

Access to Document

https://www.montesquieu-instituut.nl/id/vjxbl1egxdjm/de_ontkoppeling_van_het_aantal

Handle.net

Persistent link

Cite this

@article{8de283a3b83145249f3ad1379565c5e3,

title = "De ontkoppeling van het aantal woordvoerders en het stemgewicht in de Tweede Kamer",

abstract = "Van een politicoloog die zich bijna veertig jaar met politieke partijen heeft bezig gehouden zou je een volmondig {\textquoteleft}ja{\textquoteright} op deze vraag kunnen verwachten. Veel van mijn vakgenoten achten politieke partijen inderdaad onmisbaar in een moderne samenleving, net zoals banken, verzekeringsmaatschappijen en supermarkten. Slechts enkele landen doen het zonder partijen, zoals het koninkrijk Saoedi-Arabi{\"e} en de Federatie van Micronesi{\"e}: de eerste is nog een traditionele en religieus ge{\"i}nspireerde monarchie waar de koning en zijn familie alle macht in handen heeft; de laatste bestaat uit kleine eilanden in de Stille Oceaan die elk hun vertegenwoordigers in het federaal parlement kiezen op grond van persoonlijke eigenschappen en de tradities van het eiland. Dat zijn dus geen voorbeelden voor een moderne, seculiere en democratische samenleving. Partijen veranderen weliswaar van vorm – van de informeel en losjes georganiseerde notabelenpartijen in de negentiende eeuw via de strak georganiseerde massapartijen in de twintigste eeuw naar de geprofessionaliseerde kaderpartijen van tegenwoordig – maar zullen blijven bestaan, zo is de gangbare opvatting.",

author = "Simon Otjes",

year = "2015",

month = sep,

day = "21",

language = "Dutch",

volume = "5",

journal = "De Hofvijver",

publisher = "Montesquieu Instituut",

number = "56",

}

TY - JOUR

T1 - De ontkoppeling van het aantal woordvoerders en het stemgewicht in de Tweede Kamer

AU - Otjes, Simon

PY - 2015/9/21

Y1 - 2015/9/21

N2 - Van een politicoloog die zich bijna veertig jaar met politieke partijen heeft bezig gehouden zou je een volmondig ‘ja’ op deze vraag kunnen verwachten. Veel van mijn vakgenoten achten politieke partijen inderdaad onmisbaar in een moderne samenleving, net zoals banken, verzekeringsmaatschappijen en supermarkten. Slechts enkele landen doen het zonder partijen, zoals het koninkrijk Saoedi-Arabië en de Federatie van Micronesië: de eerste is nog een traditionele en religieus geïnspireerde monarchie waar de koning en zijn familie alle macht in handen heeft; de laatste bestaat uit kleine eilanden in de Stille Oceaan die elk hun vertegenwoordigers in het federaal parlement kiezen op grond van persoonlijke eigenschappen en de tradities van het eiland. Dat zijn dus geen voorbeelden voor een moderne, seculiere en democratische samenleving. Partijen veranderen weliswaar van vorm – van de informeel en losjes georganiseerde notabelenpartijen in de negentiende eeuw via de strak georganiseerde massapartijen in de twintigste eeuw naar de geprofessionaliseerde kaderpartijen van tegenwoordig – maar zullen blijven bestaan, zo is de gangbare opvatting.

AB - Van een politicoloog die zich bijna veertig jaar met politieke partijen heeft bezig gehouden zou je een volmondig ‘ja’ op deze vraag kunnen verwachten. Veel van mijn vakgenoten achten politieke partijen inderdaad onmisbaar in een moderne samenleving, net zoals banken, verzekeringsmaatschappijen en supermarkten. Slechts enkele landen doen het zonder partijen, zoals het koninkrijk Saoedi-Arabië en de Federatie van Micronesië: de eerste is nog een traditionele en religieus geïnspireerde monarchie waar de koning en zijn familie alle macht in handen heeft; de laatste bestaat uit kleine eilanden in de Stille Oceaan die elk hun vertegenwoordigers in het federaal parlement kiezen op grond van persoonlijke eigenschappen en de tradities van het eiland. Dat zijn dus geen voorbeelden voor een moderne, seculiere en democratische samenleving. Partijen veranderen weliswaar van vorm – van de informeel en losjes georganiseerde notabelenpartijen in de negentiende eeuw via de strak georganiseerde massapartijen in de twintigste eeuw naar de geprofessionaliseerde kaderpartijen van tegenwoordig – maar zullen blijven bestaan, zo is de gangbare opvatting.

M3 - Article

VL - 5

JO - De Hofvijver

JF - De Hofvijver

IS - 56

ER -