Distributions and Sources of Dissolved Iron in the Polar Oceans

De beschikbaarheid van ijzer is van wezenlijk belang voor de groei van algen in de oceanen, en daarmee de gehele voedselketen in de oceaan. In dit onderzoek is gekeken naar de verspreiding en bronnen van ijzer in de Poolzeeen. Opgelost ijzer is gemeten in hoge resolutie in watermonsters verdeeld over de gehele diepte van de Oceaan. In de Arctische Oceaan is gebleken dat water met hoge ijzerconcentraties van de Siberische rivieren wordt vervoerd met de Transpolar Drift tot het midden van de Arctische Oceaan. Verder richting de Canadese kant van de Arctische Oceaan neemt het ijzer weer af, en wordt de concentratie vooral bepaald door smeltend ijs en biologische factoren. In de diepe Arctische Ocean blijken onderzeese vulkanen een belangrijke bron van ijzer. In het Makarov Bassin is een lage concentratie gemeten, dankzij het ontbreken van bronnen en de invloed van organische liganden. In de Zuidelijke Oceaan is een inverse relatie gevonden tussen fluorescentie, indicatief voor algengroei, en opgelost ijzer. De gebruikelijke toename van ijzer richting het continentale plat is afwezig in de Weddell Zee, waarschijnlijk door de ijskap die tot ver in de Oceaan reikt. Lokale ijzebronnen zijn atmosferische depositie aan het oppervlak en onderzeese vulkanen op diepte. Op de nulmeridiaan is de nitraat:fosfaat en nitraat:silicaat opname toe met opgelost ijzer, terwijl er in de Westelijke Wedell Zee geen relatie was. Dit wordt verklaard door de significant grotere algen rond de nulmeridiaan, voor welke er een groter effect van ijzerconcentratie op de nutrienthuishouding en daarmee op de groei is.