Dragen e-bikes bij aan rurale mobiliteit? Resultaten van een uitprobeerpilot

In deze studie wordt onderzocht of e-bikegebruik kan bijdragen aan mobiliteit en bereikbaarheid in ruraal gebied. Door terugloop van de bevolking en een sterkere concentratie van voorzieningen in grote kernen moeten hier steeds langere afstanden worden overbrugd. Hoge autoafhankelijkheid en lagere bezetting van openbaar vervoer zijn het gevolg. De e-bike, en de mogelijkheid om hiermee langere afstanden met mindere moeite te overbruggen, biedt hier mogelijk uitkomst. Om dit te onderzoeken kregen 23 niet-e-bike gebruikers uit de gemeente Eemsmond (noord-Groningen) gedurende drie weken een e-bike beschikbaar. Vooraf werd met gps-tracking een nulmeting verricht van hun gebruikelijke reisgedrag. Ook tijdens de drie weken met e-bike werden alle reisbewegingen op dezelfde wijze vastgelegd. Aan het einde van de pilot werden deelnemers geïnterviewd over hun veranderingen in reisgedrag, keuzemotieven en houding ten opzichte van de e-bike. In de uitgangssituatie was de auto het meest gebruikte vervoermiddel, gevolgd door lopen en fietsen. Met de e-bike in bezit werd bijna een kwart van alle ritten hiermee afgelegd. Tegelijk was een lichte maar significante daling in autogebruik waarneembaar. Gebruik van de e-bike ging hoofdzakelijk ten koste van gewoon fietsen, en het gebruik was voornamelijk recreatief. Gemak en comfort bleken belangrijke keuzemotieven. Met elektrische ondersteuning werden barrières voor fietsen in landelijk gebied, zoals lange afstanden en tegenwind, weggenomen. Wel beïnvloedden slechte fietsinfrastructuur, landbouwverkeer en slechte verlichting van wegen in het buitengebied het gebruik negatief. Interessant genoeg gaven participanten aan dat, los van het werkelijke gebruik, de beschikbaarheid van de e-bike bijdroeg aan subjectieve mobiliteit. Ook in de routekeuze waren participanten vrijer. Voor de grote meerderheid van de deelnemers droeg de uitprobeerperiode bij aan een positief beeld van de e-bike en de mogelijkheden voor inzet om de eigen mobiliteit te vergroten. Een aanzienlijk deel van de participanten overwoog tegen het eind van de pilot een e-bike aan te schaffen. Een enkeling ging hier direct op over. Concluderend kan worden gesteld dat de e-bike kan bijdragen aan fietsmobiliteit in ruraal gebied. Het stimuleren hiervan, met name als alternatief voor de auto en aanvulling op het ov, kan mogelijk een bijdrage leveren aan de (ervaren) mobiliteit van de bezitter. Fietsplezier en fietsinfrastructuur spelen hierbij een niet te onderschatten rol. Het op een laagdrempelige manier aanbieden van mogelijkheden om de e-bike uit te proberen kan e-bikemobiliteit in ruraal gebied naar de toekomst toe verder stimuleren.