Elke positieve actie begint met critiek": Hans Freudenthal en de didactiek van de wiskunde

Hans Freudenthal (1905 – 1990) was hoogleraar wiskunde, wetenschapper en literator. Maar bovenal was hij onlosmakelijk verbonden met de omwentelingen in wiskundeonderwijs en –didactiek in de tweede helft van de vorige eeuw. In een discussie over wiskundeonderwijs kan niemand om hem heen: ‘wiskundeonderwijs volgens Freudenthal’ dient ofwel als inspiratie ofwel om andere invalshoeken tegen af te zetten. Zijn naam wordt geassocieerd met het in de jaren zeventig in Nederland ontwikkelde ‘realistische wiskundeonderwijs’, dat internationale bekendheid geniet. Freudenthal zag voor de wiskunde een essentiële, praktische rol weggelegd in ieders wereld. Het ontdekken en opbouwen van wiskunde door de leerling moest daarbij als uitgangspunt in het onderwijs gekozen worden, niet het opleggen van een kant en klaar wiskundig systeem. Promovendus Sacha la Bastide-van Gemert onderzocht onder meer het didactisch gedachtegoed van Freudenthal en zijn rol in de wiskundedidactiek in binnen- en buitenland. Freudenthals visie op wiskunde vormde voor hem een leidraad in zijn zoektocht naar de juiste invalshoek bij de ontwikkeling van wiskundeonderwijs. Daarbij vervulde Freudenthal een belangrijke sociale functie waar het ging om de visie op wiskunde als cultuurelement. Dat bereikte hij door zijn veelzijdigheid als wetenschapper, gecombineerd met zijn aanzien als hoogleraar en zijn drang om voortdurend naar buiten te treden in zijn talrijke publicaties. Niet in de laatste plaats was hij ook belangrijk voor de fundering van wiskundedidactiek als wetenschap.