Finding the balance: EpCaM signaling in health and disease

EpCAM is een celadhesie molecuul op het epitheel, het weefsel dat het oppervlak van het lichaam bekleedt. Het is ontdekt als tumormarker. Maar hoe EpCAM precies werkt is onduidelijk. UMCG-promovendus Ulrike Schnell onderzocht het mechanisme van EpCAM signalering in tumorcellen en bij cellen met EpCAM mutaties. Zij maakte daarbij veel gebruik van standaard immunokleuring en onderwierp de protocollen aan een kritische analyse. Schnell stelt vast hoe belangrijk het is om fluorescerende eiwitten in levende cellen als controle te gebruiken om te voorkomen dat artefacten, veroorzaakt door de immunokleuringstechniek, leiden tot verkeerde conclusies. Schnell analyseerde EpCAM mutaties in Congenitale Tufting Enteropathy (CTE), een fatale afwijking van het darmepitheel. Zij toonde aan dat alle mutaties in CTE zorgen dat EpCAM niet meer aan het celoppervlak komt. Bij CTE-patiënten blijft EpCAM binnenin de cel, of het wordt juist uitgescheiden. In het laatste geval komt dit omdat EpCAM niet volledig gemaakt wordt. De aanwezigheid van EpCAM aan het celoppervlak blijkt cruciaal voor een normale ontwikkeling. Om de functie van EpCAM te bepalen heeft Scnell biochemische analyses gedaan. Naast bekende eiwitsplitsende peptiden vond ze nieuwe EpCAM-fragmenten die niet voor een verhoogde celadhesie kunnen zorgen. Schnell vond dat EpCAM niet typische cel-cel adhesie eiwit functies heeft, en dat het kan worden geknipt in bekende signaleringsplatformen. De nieuw verkregen inzichten zullen helpen om EpCAM-signalering te moduleren, en daardoor groei en differentiatie van (tumor)cellen te beïnvloeden.