Groener drogen

Auteur: N.G.M. (Niek) Loman Begeleiders: Ing. H.W. (Pim) van den Dool, Discrete Technologie en Productie Automatisering, RUG Dr.ir. I. (Ingrid) ten Have MBA, Interfac. Opleidingsinst. Technische Bedrijfskunde, RUG Drs. C.M. (Karin) Ree, Bèta Wetenschapswinkel, Science & Society Group, RUG Drs. R.W. (Pim) Brocades-Zaalberg, NMF Drenthe Managementsamenvatting In Nederland wordt een grote hoeveelheid restwarmte geloosd (ECN, 2010). Bij elektriciteitsopwekking, indu-striële processen en afvalverbranding komen grote hoeveelheden warmte vrij die geloosd worden omdat ze voor de betreffende partij geen waarde meer hebben. Benutting van restwarmte uit deze elektriciteitscentra-les en de industrie in Nederland kan energiebesparing en aanzienlijke CO2-emissiereducties opleveren. Dit rapport laat zien dat het drogen van groenvoer en andere biomassa met behulp van deze restwarmte zinvol kan zijn. De Natuur en Milieufederatie Drenthe (NMFD) pleit voor het gebruik van restwarmte als een effectief middel om de uitstoot van CO2 door de industrie te verminderen. Bij het drogen van groenvoer en andere biomassa ligt een kans om te drogen en heeft de Bèta Wetenschapswinkel van de Rijksuniversiteit Groningen gevraagd om de technische mogelijkheden en de bedrijfseconomische implicaties van deze mogelijkheden voor een casus (GAVI Attero Wijster en Grasdrogerij Ruinerwold) te onderzoeken. Dit rapport brengt de technische mogelijkheden in kaart voor beperking van het energiegebruik en de uitstoot van CO2 bij het drogen van gras en andere biomassa met gebruik van restwarmte. De implicaties voor het proces en de invloed op de kostprijs van het eindproduct worden besproken. Door middel van de casus wordt een voorbeeld gegeven van de te verwachten opbrengst in een middelgrote groenvoerdrogerij. Door het gebruik van nieuwe droogtechnieken en een nieuw procesontwerp voor de drogerij uit de casus kan de stook van kolen aanzienlijk worden verminderd of worden vervangen. De daaraan gekoppelde vermeden CO2-uitstoot zal 22.402 ton/jaar bedragen (bij een productiecapaciteit van 25 kton/jaar droog product). Hier-voor is een optie met drie Swiss Combi EcoDry bed dryers doorgerekend, waarin de uitstoot van CO2 per kilo product als gevolg van drogen verlaagd wordt van 0,97 kg naar 0,07 kg CO2-equivalent. Het onderzoek is uitgevoerd op basis van wetenschappelijke literatuur, interviews, openbare gegevens over de bedrijven in de casus en informatie van leveranciers van relevante apparatuur. Als vervolg op het uitgevoerde onderzoek naar de technische mogelijkheden en economische implicaties zal een Business Case nodig zijn om diverse mogelijke varianten verder door te rekenen, uitgangspunten te chec-ken en een gedegen investeringsbeslissing te maken. Een omgevingsanalyse met behulp van het PESTEL-instrument beschrijft de macro-omgeving van de groenvoerdrogerijen in Nederland en is een aanknopingspunt voor een eventueel uit te voeren Business Case.