Mijn originele titel was ‘H.M. Kuitert: een Leids perspectief ’. Ik wist nog niet zo precies waar ik het over zou hebben en het leek mij goed te beklemtonen dat mijn bijdrage die van een buitenstaander is. Weliswaar kennen Kuitert en ik elkaar, maar alleen professioneel. Ik heb direct ja gezegd op de uitnodiging voor dit symposium – vanuit mijn waardering voor Kuitert – en realiseerde me pas later toen ik zijn bibliografie (met alleen al 27 boektitels) doorbladerde hoe weinig ik van hem gelezen had. Maar goed, ik ga toch een gooi doen. Daarbij heb ik mijn titel ook enigszins aangepast. Tegenover ‘een VU-theoloog die verder keek’ heb ik enigszins tendentieus ‘Kuitert: een onafwendbare inhaalmanoeuvre’ geplaatst. Het is een citaat en ik zal u nog vertellen van welke Leidse theoloog dit afkomstig is. Er speelt hier bij alle waardering een licht Leids superioriteitsgevoel. Dit idee dat Kuitert bezig was achterstanden in te lopen is vermoedelijk één van de oorzaken dat hij in 1978 niet voorgedragen is voor de Leidse leerstoel godsdienstwijsbegeerte en ethiek. De gedoodverfde kandidaat, maar duidelijk minder gekwalificeerde H.J. Adriaanse werd hier uiteindelijk benoemd. De Leidse dogmaticus en voorzitter van de benoemingsadviescommissie Henk Berkhof zou tegen Han Adriaanse gezegd hebben: ‘Als je niet solliciteert, weten we je te vinden en dragen je alsnog voor.’ Het was ook Berkhof die rond 1978 Kuitert kwalificeerde als ‘een onafwendbare inhaalmanoeuvre’.