Mannelijkheid, emotie en regio: De "good old boy" als protagonist van het naoorlogse conservatisme in Nederland en de Verenigde Staten (1945-1980)

De hoorzitting en benoeming van Brett Kavanaugh tot rechter op het Amerikaanse Hooggerechtshof bewijst maar weer eens dat “good old boy” netwerken nog steeds een dominante factor zijn in de politiek van de Verenigde Staten. Dergelijke allianties hebben een lange geschiedenis; al tijdens de vroege jaren van de Koude Oorlog bestonden er reactionaire netwerken van zelfverklaarde “good old boys” die anticommunistisch en zelfs transnationaal van aard waren. Gedurende de jaren zestig werd de “good old boy” symbool van het rechtse populisme dat in deze periode zowel in de VS als in Nederland opkwam. Soms was dit symbool regionaal gebonden, zoals in de presidentscampagne van Jimmy Carter in 1976, die vooral gebaseerd was op de zuidelijke afkomst van de kandidaat. De “good old boys” die zijn campagne organiseerden, kregen vervolgens belangrijke posities in de regering van Carter en waren grotendeels verantwoordelijk voor het falen daarvan. Mijn presentatie zal ingaan op het fenomeen van de “good old boy” en gevoelens van “entitlement” en slachtofferschap die hiermee gepaard gaan. Vanwege hun witte mannelijkheid denken “good old boys” recht te hebben op status en macht. Zodra dit verwachtingspatroon doorbroken wordt of onder druk komt te staan, ontstaat er vaak een emotionele reactie die verstrekkende gevolgen kan hebben, zoals de benoeming van Kavanaugh aantoont.