Mechano- and electrophysiological studies on cochlear hair cells and lateral line cupulae

Het promotie-onderzoek van Theo Dinklo gaat over de mechanosensorische zintuighaarcel. Dit soort cel komt bijvoorbeeld voor in ons gehoor en lijkt inderdaad op een haar. In het oor kunnen we er geluid mee waarnemen, maar ze zitten ook in het evenwichtsorgaan, waar ze lineaire en circulaire bewegingen detecteren, en in het zijlijnorgaan van vissen die er hun snelheid en acceleratie mee waarnemen. De haren zijn uitstulpingen in het celmembraan, netjes gerangschikt in rijen van oplopende grootte. Als de haren opzij worden gebogen neemt de spanning van de tip links toe of, bij een beweging in de andere richting, juist af. Dit spanningsverschil resulteert via een aantal tussenstappen in de afgifte van een neurotransmitter in de cel, waardoor uiteindelijk een signaal wordt doorgegeven aan zenuwcellen. Onderzoek aan dit systeem is lastig, omdat de structuren kwetsbaar en moeilijk bereikbaar zijn. De haarcellen van het gehoor zitten bijvoorbeeld diep in het oor in het verbeende slakkenhuis. Het zijlijnorgaan van vissen bevindt zich op of net onder de huid en leent zich dus beter voor het doen van metingen in levende organismen. Dinklo verrichtte zowel metingen aan haarcellen van het zijlijnorgaan van zebravissen als haarcellen uit het slakkenhuis van muizen. Het ging daarbij vooral om de gevoeligheid van deze organen, waarbij onder andere haarcelbewegingen in de orde van nanometers (miljoenste millimeters) en kleiner werden gemeten.