Te meten, of niet te meten: dat is de vraag

Het onderwerp van de oratie van Socrates-hoogleraar Anne Ruth Mackor (leeropdracht: ‘Professionele ethiek, vanuit humanistisch perspectief’, Rijksuniversiteit Groningen, 1 november 2005) is de toename van protocollen en meetinstrumenten in professies. Zij stelt twee vragen aan de orde: waarom professies het pad van protocollering en kwantificering inslaan, en of het wenselijk is dat professies dat doen. Eerst bespreekt zij in algemene termen de vraag, waarom professionalisering zich voltrekt langs de weg van de invoering van protocollen en meetinstrumenten. Vervolgens gaat zij dieper in op twee specifieke professies: die van geestelijk verzorger en van forensisch gedragskundige. Zij betoogt dat de verklaring voor genoemde ontwikkelingen in de geestelijke verzorging verschilt van die in de forensische gedragskunde en dat de verschillen voortvloeien uit specifieke kenmerken en omstandigheden van beide professies. In de geestelijke verzorging lijken de ontwikkelingen te worden gevoed door onduidelijkheden over de identiteit van de geestelijke verzorging. De ontwikkelingen in de forensische gedragskunde lijken met name een gevolg te zijn geweest van een machtsstrijd tussen forensisch psychiaters en psychologen tegen de achtergrond van veranderende maatschappelijke opvattingen over strafrecht. Tenslotte bespreekt Anne Ruth Mackor de vraag, of de toename van protocollen en meetinstrumenten een wenselijke ontwikkeling is. Zij beargumenteert dat het een goede zaak is dat de forensische gedragskunde de weg van protocollering en kwantificering heeft gekozen, maar dat het zeer de vraag is, of geestelijk verzorgers er goed aan doen dit pad op te gaan.