Urinary markers of glomerular and tubular damage in chronic kidney disease

Het aantal mensen met een gestoorde nierfunctie is de afgelopen decennia sterk toegenomen. Een gestoorde nierfunctie betekent dat deze mensen een hoger risico hebben,om hart- en vaatziektes te krijgen, eindstadium nierfalen te ontwikkelen of om te overlijden. Mensen met een minder goede nierfunctie hebben hier aanvankelijk weinig klachten van, waardoor zij vaak pas laat medische hulp zoeken en daarmee pas in een laat stadium wordt ontdekt dat hun nierfunctie gestoord is. Screening op eiwitverlies in de urine (albuminurie) is momenteel de methode welke gebruikt wordt om patiënten met nierschade in een vroeg stadium op te sporen. Het belangrijkste doel van dit proefschrift was te onderzoeken of stoffen die in de urine uitgescheiden worden en schade aan de nier weergeven (toegevoegde) voorspellende waarde hebben boven de nu meest gebruikte schademarker, albumine uitscheiding in de urine. Deze nieuwe markers, zouden verscheidene toepassingen kunnen hebben. Naast dat ze zouden kunnen helpen om mensen met nierschade in een vroeg stadium op te sporen zouden ze ook gebruikt kunnen worden om te voorspellen bij welke patiënten de nierfunctie versneld achteruit zal gaan. Een derde toepassing zou kunnen zijn gelegen in het monitoren van de effecten van medicatie op de nier, waardoor bij een te hoge uitscheiding van de markers in de urine tijdens behandeling de medicatiedosering kan worden aangepast. Hierdoor zou toekomstige schade kunnen worden verminderd of voorkomen.