Description
Splitters or lumpers: what drives variation in population structure in migratory shorebirds? Afsplitsen of samenvoegen: wat verklaart de variatie in populatiestructuur in steltlopers? Yvonne Verkuil, Jesse Conklin en Theunis Piersma Waarom zien de ene soort er precies hetzelfde uit over het gehele verspreidingsgebied, terwijl de andere soort enorm varieert afhankelijk van waar je het ziet? Dat is een interessante vraag voor een vogelaar, en ook een boeiend evolutionair raadsel. Een belangrijk onderdeel van ons werk aan lange-afstandstrekkende steltlopers is begrijpen onder welke omstandigheden langs trekwegen populaties zijn ontstaan die zich onderscheiden in morfologie en gedrag. Hiermee leren we ook welke populatieverschillen kunnen bestendigen of misschien zullen toenemen. Genetica is ons gereedschap omdat het genoom evolutionaire veranderingen vastlegt en daarom een pad maakt waarlangs we terug in de tijd kunnen kijken. In steltlopers zien we allerlei scenario’s. Bonte Strandlopers en Grutto’s hebben populaties met oude genetische lijnen en grote uiterlijke verschillen. Kanoetstrandlopers, Drieteenstrandlopers en Rosse Grutto’s hebben ook duidelijke populaties met trekwegen die contintenten beslaan, maar ze zijn genetisch bijna niet te onderscheiden (of zelfs helemaal niet). Kemphanen zijn het meest extreem omdat ze nagenoeg monotypsich zijn. Waarom zien we die verschillen? In dit verhaal geef ik een overzicht van onze inzicht zover in welke evolutionaire- en omgevingsfactoren bijgedragen aan de verschillen in populatiestructuur, met speciale aandacht voor wat Kemphanen en Rosse Grutto’s ons hebben geleerd. ENGLISH Why does one species look exactly the same across a global distribution while another looks very different depending on where you encounter it? That is an interesting question to a bird watcher and also interesting from an evolutionary perspective. In our work on migratory shorebirds we want to learn what circumstances led to phenotypically distinct populations (in morphology and behaviour) across migratory flyways, which will help envision whether these differences will persist or even magnify in the future. Genetics is our tool because the genome retains a record of evolutionary change, leaving a path we can trace back through time. In shorebirds we find many scenarios. Dunlin and Black-tailed Godwit have morphologically distinct population with deep genetic splits while Red Knot, Sanderling and Bar-tailed Godwit have similarly distinct flyway populations but the genetic differences are weak. Ruff are the extreme, being almost completely monotypic. Why do we see these differences? In this talk I will review what we understand so far about the evolutionary and environmental factors that contribute the degree of population structure found in shorebirds, show-casing Ruff and Bar-tailed Godwit, two species that overturned what we expected in completely different ways.| Periode | 28-jan.-2017 |
|---|---|
| Evenementstitel | 3rd Congres of the he Dutch Ornithological Union (NOU) |
| Evenementstype | Conference |
| Conferentienummer | 3 |
| Locatie | Nunspeet, NetherlandsToon op kaart |