Een systematische analyse van het individuele bewegingspatroon kan helpen om te leren rolstoelrijden zonder blessures. Dat stelt bewegingswetenschapper Riemer Vegter (34) in zijn dissertatie Wheelchair Skill Acquisition, waarop hij vorige week promoveerde aan de Rijksuniversiteit Groningen.
Mensen zijn geneigd te zoeken naar de weg van de minste weerstand.
Dat geldt zeker voor mensen die in een rolstoel belanden.
Het zijn er alleen al in ons land zo'n 250.000.
De rolstoel is een geweldig hulpmiddel, maar vergt wel het leren van een geheel nieuwe en minder natuurlijke manier van voortbewegen. Daarbij doen zich grote individuele verschillen voor, bijvoorbeeld in handicap, conditie, sociale context en leerstijl. Zo ontdekte Vegter dat de natuurlijke neiging om zo energiezuinig mogelijk te bewegen samenhangt met vaak optredende overbelasting en blessures aan de schouders.
Vegters inzichten kunnen helpen om rolstoelgebruikers beter te beschermen en om hun prestaties te bevorderen, niet alleen tijdens de periode van revalidatie maar ook in het dagelijks leven en tijdens aangepaste sport.
Vegter benadrukt het belang van individueel maatwerk voor de klinische praktijk, maar is terughoudend met het geven van pasklare richtlijnen. Hij vindt dat meer inzicht in het proces van motorisch leren nodig is. Zijn onderzoek heeft in elk geval een betrouwbare methode opgeleverd om de belasting bij rolstoelgebruikers te meten.