Rond het vierde levensjaar ontwikkelen kinderen een voorkeur voor een verbeeldende manier van denken die zichtbaar wordt in hun omgang met artefacten. Het onderwijs is echter vooral gericht op het ontwikkelen van een meer abstracte (conceptuele) manier van denken en minder op het werken en spelen met artefacten. Dit verschil veroorzaakt mogelijk frictie in de interactie tussen leerkracht en leerling. Inzicht in de interactie tussen het verbeeldend denkende kind en de meer abstract denkende leerkracht maakt het mogelijk de spanning ofwel te voorkomen, of er (beter) mee om te gaan. Daarbij verkennen we in het bijzonder de inzet van kunst/cultuur-onderwijs.