Avian diversification across space

Twee hoofdprocessen sturen de ruimtelijke evolutie van vogels: dispersie en vicariantie (het verschijnen en verdwijnen van landschapselementen die de populaties scheiden of juist samenvoegen). Deze twee worden vaak als tegengesteld gezien, maar ik onderzoek beide, en vind dat ze meestal samen optreden om vorm te geven aan diversificatie. In de eerste twee hoofdstukken onderzoek ik de geografische verspreiding van genetische groepen van twee Noord-Amerikaanse vogelsoorten; één noordelijke soort die een ongewoon hoge genetische diversiteit in het noordelijke verspreidingsgebied vertoont vanwege het mengen van een aantal populaties die tijdens de laatste ijstijd waren gescheiden, en een veel voorkomende soort die bekend staat om uitgebreide bewegingen, die blijkbaar genetische diversiteit aan de randen van zijn verspreidingsgebied uitwissen door genenuitwisseling. Vervolgens onderzoek ik de correlatie tussen de diversificatie van een groep slecht bekende graslandvogels en grote geologische gebeurtenissen die van invloed zijn op open landschappen. De meeste soortvorming in de groep gaat gepaard met langeafstandsverspreiding, terwijl in ononderbroken blokken van graslandhabitat weinig genetische structuur bestaat, waarschijnlijk door genenuitwisseling. Tot slot concentreer ik me op de diversificatie van alle zangvogels op verschillende hoogten in de bergen van de wereld met behulp van een nieuw R-pakket. Ik vind dat de hoogte van de verspreiding op zichzelf niet leidt tot verschillen in de snelheid van de opbouw van diversiteit, maar een grote diversiteit op lagere hoogten kan worden verklaard doordat deze zone een stabiel décor is geweest voor diversificatie gedurende lange periodes in de evolutionaire geschiedenis van zangvogels. Soortvorming van hoge bergen naar laaglanden en vice versa is zeldzaam.