Betrokken, maar onafhankelijk: Streven naar een betere positionering van toezicht

Toezichthouders zijn er inmiddels van doordrongen dat de bedrijfscultuur van organisaties een bepalende factor is in de strategisch beleidsvoering van bestuurders. Toch blijkt het lastig om in de praktijk concreet inhoud aan cultuurbeleid te geven. Men worstelt met de vraag wat nu eigenlijk precies een ethisch werkklimaat is, hoe je deze kunt creëren en of bestuurders, bij bepaalde cultuuraanpassingen, ook daadwerkelijk moreler gaan handelen. Psychologische inzichten suggereren dat identiteitsprocessen tussen bestuurders en toezichthouders bepalend zijn voor de beleidsbeslissingen die bestuurders uiteindelijk nemen. De groepen waartoe je als mens behoort, zegt iets over wie je bent en sturen je gedrag aan. Dit geldt ook voor deze twee partijen. Een beter begrip van dergelijke identiteitsprocessen kan daarom helpen om de relationele verhoudingen tussen bestuurders en toezichthouders in kaart te brengen, en aan de hand hiervan, toezicht beter in te richten. Deze bijdrage staat dus stil bij de wijze waarop bestuurders en toezichthouders zich het beste ten opzichte van elkaar kunnen positioneren. Dit is belangrijk want op basis van het psychologisch identiteitsperspectief valt bijvoorbeeld te voorspellen dat betrokkenheid van toezichthouders meer aandacht verdient dan het tot nu toe heeft gekregen. Natuurlijk is het cruciaal dat toezichthouders hun onafhankelijkheid waarborgen, maar het is evenzeer van belang om naar de balans tussen onafhankelijkheid en betrokkenheid te zoeken