CO2-beprijzing en duurzaamheid

Voor een CO2-belasting of klimaatvriendelijke subsidie geldt in principe: hoe hoger het bedrag, hoe duurzamer de consument. Weliswaar is de praktijk weerbarstiger, bijvoorbeeld door gewoontegedrag van consumenten en door hun inelastische vraag naar energie, maar in principe leiden hogere belastingen op vuile producten en hogere subsidies op schone producten tot duurzamer consumentengedrag. Het is echter een misvatting om te denken dat dit principe ook opgaat bij emissiehandel. In een emissiehandelssysteem wordt het tempo van uitstootvermindering niet bepaald door de hoogte van de CO2-prijs, maar door de snelheid waarmee het emissieplafond daalt. Hoe stringenter het plafond, hoe duurzamer de producent en daardoor de consument. De CO2-prijs zorgt vervolgens voor een optimale verdeling van emissiereductiemogelijkheden
onder het emissieplafond: die marktprijs laat immers zien tegen welke laagste kosten uitstoot verminderd kan worden en voorkomt zo onnodige investeringen in relatief dure reductietechnologie. Bij emissiehandel geldt dus: hoe lager het plafond, hoe duurzamer de consument.