De Wet donorgegevens kunstmatige bevruchting geëvalueerd: nog steeds veel dorre grond

De evaluatie laat op een groot aantal punten zien dat zich rond de werking van de wet belangrijke knelpunten voordoen. Deels betrof het knelpunten die ook al
in de eerste evaluatie van 2012 zijn gesignaleerd. Dat maakt – nu de eerste kinderen in 2021een verzoek om verstrekking van de identificerende gegevens van de donor kunnen doen – dat het van groot belang is hoe de aanbevelingen van de evaluatie worden opgepakt. Gelukkig adresseert de minister in zijn reactie de meeste van die knelpunten en is er perspectief dat die op termijn worden weggenomen. Maar hoewel een wetgevingsprocedure soms snel kan verlopen, begint de tijd behoorlijk te dringen. Op enkele andere punten is er nog geen zicht op een uitweg uit een aantal dilemma’s. Een belangrijk punt betreft de
omschakeling van bekende naar anonieme donor bij het ontstaan van een kind van voor de invoering van de wet. Hier beroept de minister zich op lopende juridische procedures, maar zegt hij wel toe – afhankelijk van de uitkomst daarvan – een wetswijziging in gang te willen zetten. Een belangrijk principieel punt wordt vooralsnog niet opgelost. Dat betreft de manier waarop in Nederland de sinds maart 1995 geldende verplichting op grond van artikel 7 IVRK door de praktijk is opgevat. De minister is niet gevoelig voor het advies hiernaar nader onderzoek te laten verrichten. Er zijn hierover inmiddels meerdere juridische
procedures bij de civiele rechter aanhangig gemaakt. De uitkomsten van deze procedures zullen uitwijzen of er aanleiding bestaat om de indertijd gangbare anonimiteitspraktijk retrospectief anders te beoordelen en na te gaan in hoeverre hieraan gevolgen moeten worden verbonden.