Samenvatting
In samenhang met de toenemende levensverwachting van de bevolking stijgt het vóórkomen van
veel leeftijdsgerelateerde ziekten. De vervelende complicaties die gepaard gaan met deze ziekten
hebben een grote invloed op het dagelijks leven van patiënten. Om deze invloed te verkleinen is het
niet alleen belangrijk om de ziekte goed te behandelen, maar ook om de ziekte in een vroeg stadium
te ontdekken. Dit is vooral van belang bij ziekten die het oog betreffen, omdat de cellen van het oog
weinig tot geen herstellend vermogen bezitten. Klinische parameters (bijv. leeftijd en
leefstijlfactoren) kunnen helpen om patiënten te identificeren met een verhoogd risico op ziekten en
complicaties, maar deze identificeren lang niet alle patiënten en zijn vaak niet specifiek voor de
ziekte. Dit benadrukt de behoefte aan biomarkers die gebruikt kunnen worden (in combinatie met
klinische parameters) om patiënten te identificeren met een verhoogd risico op specifieke ziekten en
complicaties.
Dit proefschrift beschrijft de rol van een opkomende groep van biomarkers, genaamd ‘advanced
glycation endproducts’ (AGEs), bij diabetes mellitus (suikerziekte) en bij netvliesloslating. AGEs
ontstaan gedurende chemische reacties waarbij versuikering en oxidatie optreedt van vrije
aminogroepen van eiwitten, vetten en nucleïnezuren. Het is aangetoond dat een verhoogde
stapeling van AGEs plaatsvindt in de weefsels van diabetes patiënten en in verschillende
celstructuren van het oog bij verscheidene oogziekten. AGEs kunnen niet-invasief gemeten worden
met behulp van de fluorescerende eigenschappen van verschillende AGEs. Deze techniek, ook wel
‘skin autofluorescence’ (SAF) genoemd, wordt gebruikt om de stapeling van AGEs in de huid te
meten.
veel leeftijdsgerelateerde ziekten. De vervelende complicaties die gepaard gaan met deze ziekten
hebben een grote invloed op het dagelijks leven van patiënten. Om deze invloed te verkleinen is het
niet alleen belangrijk om de ziekte goed te behandelen, maar ook om de ziekte in een vroeg stadium
te ontdekken. Dit is vooral van belang bij ziekten die het oog betreffen, omdat de cellen van het oog
weinig tot geen herstellend vermogen bezitten. Klinische parameters (bijv. leeftijd en
leefstijlfactoren) kunnen helpen om patiënten te identificeren met een verhoogd risico op ziekten en
complicaties, maar deze identificeren lang niet alle patiënten en zijn vaak niet specifiek voor de
ziekte. Dit benadrukt de behoefte aan biomarkers die gebruikt kunnen worden (in combinatie met
klinische parameters) om patiënten te identificeren met een verhoogd risico op specifieke ziekten en
complicaties.
Dit proefschrift beschrijft de rol van een opkomende groep van biomarkers, genaamd ‘advanced
glycation endproducts’ (AGEs), bij diabetes mellitus (suikerziekte) en bij netvliesloslating. AGEs
ontstaan gedurende chemische reacties waarbij versuikering en oxidatie optreedt van vrije
aminogroepen van eiwitten, vetten en nucleïnezuren. Het is aangetoond dat een verhoogde
stapeling van AGEs plaatsvindt in de weefsels van diabetes patiënten en in verschillende
celstructuren van het oog bij verscheidene oogziekten. AGEs kunnen niet-invasief gemeten worden
met behulp van de fluorescerende eigenschappen van verschillende AGEs. Deze techniek, ook wel
‘skin autofluorescence’ (SAF) genoemd, wordt gebruikt om de stapeling van AGEs in de huid te
meten.
Originele taal-2 | English |
---|---|
Kwalificatie | Doctor of Philosophy |
Toekennende instantie |
|
Begeleider(s)/adviseur |
|
Datum van toekenning | 13-nov.-2017 |
Plaats van publicatie | [Groningen] |
Uitgever | |
Gedrukte ISBN's | 978-94-034-0130-0 |
Elektronische ISBN's | 978-94-034-0129-4 |
Status | Published - 2017 |