Farmers´ land tenure security in Vietnam and China: Legislative changes and challenges

Vietnam introduceerde een stelsel van publieke landeigendom bij de vestiging van de socialistische staat. Er is echter een langdurige discussie geweest over de vraag of dit het juiste stelsel is. Na de economische hervorming van 1986 zijn de sociaal-economische omstandigheden van het land dramatisch veranderd. Vietnam is een land geworden in de zogeheten middengroep; het maakt de overgang naar een industriële economie. Deze veranderingen gaan gepaard met kansen en problemen voor de agrarische sector, gelegen op het terrein van de grenzen aan de productiviteit en aan de aan het land gerelateerde investeringen. Dit was aanleiding voor een heropening van het debat over de eigendom van de grond. In feite heeft de staat een herziening van de wetgeving op dit terrein gevraagd om zo de investeringsbereidheid van de boeren te stimuleren. Om verschillende redenen, waaronder ook politiek-ideologische, is echter het stelsel van het publieke eigendom van de grond onveranderd gebleven.
In plaats daarvan heeft Vietnam zich gericht op de gebruikszekerheid van de landbouwgrond om de investeringsbereidheid te versterken. Is deze aanpak nu de juiste om de met het land verbonden investeringen een impuls te geven, gezien de veranderende sociaal-economische context in Vietnam? Om deze vraag te beantwoorden heb ik een rechtsvergelijkend onderzoek gedaan naar de zekerheid van de gebruiksrechten op landbouwgrond naar Vietnamees en Chinees recht. In het onderzoek staat centraal het opsporen van de sterkte en zwakte van de gebruiksrechten van de boeren in beide landen en de evaluatie daarvan. De belangrijkste bevindingen zijn: (1) ondanks nog aanwezige beperkingen is de wettelijk vastgelegde gebruikszekerheid van hun grond voor de boeren in beide landen beduidend verbeterd, (2) de bevindingen omtrent de ontwikkeling van de Chinese gebruikszekerheid van hun land voor de boeren zijn een duidelijke bevestiging voor de constatering dat Vietnam op de goede weg is door de gebruikszekerheid van de boeren te vergroten om zo de bereidheid tot investeren te stimuleren, en (3) de ervaringen in China en Vietnam vormen een nuttig voorbeeld voor andere economieën in transitie waarmee men rekening kan houden wanneer zij efficiency en gelijkheid van landgebruik op de politieke agenda zetten.