Glaucoma: an eye or a brain disease?

Glaucoom wordt traditioneel als een oogziekte gezien, maar verschillende MRI-onderzoeken tonen veranderingen in de rest van het visuele systeem in de hersenen aan die wijzen op schade. Dit zou verklaard kunnen worden doordat de hersenen minder visuele input krijgen, maar zou ook kunnen betekenen dat glaucoom een hersencomponent heeft. Deze openstaande vraag heb ik onderzocht door het analyseren van hersenscans van patiënten met glaucoom (zowel uit Europa als Japan), mensen met eenzijdige blindheid en gezonde controles. Ik vond voor glaucoom — en niet eenzijdige blindheid — aanwijzingen voor neurodegeneratie in het visuele systeem. Dit suggereert dat enkel verminderde visuele input deze veranderingen niet kan verklaren. Daarnaast onderzocht ik hersenstructuren buiten het visuele systeem. Ik vond dat zowel glaucoom als eenzijdige blindheid zijn geassocieerd met witte stof veranderingen in visueel-gerelateerde en niet-visuele hersenstructuren. Echter, die in glaucoom zijn meer uitgebreid (bijvoorbeeld meer aangedane hersenstructuren). Naar mijn mening wijzen dit op de bijdrage van een onafhankelijke hersencomponent in glaucoom. Dit proefschrift draagt daarmee bij aan het idee dat in de toekomst neuroprotectieve medicatie kan worden voorgeschreven om neurodegeneratie van het visuele systeem en andere hersenstructuren te voorkomen, in aanvulling op de standaardbehandeling die gericht is op het oog. Bovendien stelt de betrokkenheid van de hersenen voor dat neuroimaging - mettertijd - nodig is voor de klinische evaluatie van de voortgang en behandeling van de ziekte. Mijn aanbeveling voor toekomstig onderzoek is het ontwikkelen van MRI-gebaseerde instrumenten die in staat zijn om ziekteprogressie in de hersenen te evalueren en monitoren op een individueel niveau.