Iron status and heart failure: From prediction to prognosis

Het huidige profiel van patiënten met hartfalen (oudere leeftijd, meerdere comorbiditeiten) heeft de laatste jaren gezorgd voor een groeiende interesse in de behandeling van comorbiteiten, zoals ijzerdeficiëntie. Het eerste deel van dit proefschrift onderzoekt de prevalentie, klinische voorspellers en prognose van ijzergebrek bij chronisch hartfalen. Hiervoor maken we gebruik van een grote groep patiënten met chronisch hartfalen patiënten uit verschillende landen en met verschillende culturele en geografische eigenschappen. We concluderen dat ijzergebrek vaak wordt waargenomen en sterk gerelateerd is aan de ernst van het hartfalen. Bovendien heeft de aanwezigheid van ijzerdeficiëntie nadelige gevolgen op de overleving bij chronisch hartfalen, ongeacht hemoglobineconcentratie of nierfunctie. In het tweede deel van dit proefschrift onderzoeken we de rol van hemoglobine en markers van ijzer homeostase met betrekking tot risico voorspelling voor het ontstaan van hartfalen of cardiovasculaire gebeurtenissen in de algemene bevolking. De associatie tussen hemoglobineconcentratie en new onset hartfalen blijkt "U-vormig" te zijn. Zelfs een hemoglobinegehalte in de normaal-hoge range is al geassocieerd met een verhoogde hartfalenincidentie. Dit in tegenstelling tot anemie, waarbij een hogere jaarlijkse hartfalenincidentie alleen wordt waargenomen bij ernstige anemie. Daarnaast lijken verhoogde ferritinespiegels onafhankelijk geassocieerd met het ontstaan van hartfalen in ogenschijnlijk gezonde vrouwen uit de algemene bevolking. Mogelijk is ferritine direct of indirect betrokken bij de pathogenese van hartfalen bij vrouwen, meer onderzoek is echter gewenst. Tot slot wordt een overzicht gegeven van onze huidige kennis over de pathofysiologie, epidemiologie, klinische en prognostische consequenties, en hedendaagse en mogelijke toekomstige therapeutische benaderingen voor de behandeling van ijzerdeficiëntie bij hartfalen.