Loyalty in humanity: turnover among expatriate humanitarian aid workers

Deze dissertatie gaat over personeelsverloop binnen een van de grootste humanitaire organisaties in het veld, Artsen zonder Grenzen. Personeelsverloop brengt niet alleen hoge kosten met zich mee met betrekking tot het opnieuw werven, selecteren en trainen van nieuwe medewerkers, maar kan ook de efficiëntie en effectiviteit van werkzaamheden in het humanitaire werkveld belemmeren. Lange tijd is aangenomen dat personeelsverloop onvermijdelijk is door de onzekere en vaak ook gevaarlijke context waarin humanitaire hulp plaatsvindt zich afspeelt. Deze aanname wordt echter betwist door degenen die stellen dat professionalisering van personeelsbeleid in humanitaire hulporganisaties personeelsverloop kan verminderen. Tot dusver is er weinig onderzoek verricht naar de effecten van professionalisering van personeelsbeleid in humanitaire organisaties. Dit boek brengt hier verandering in en bestudeert op empirische wijze of en hoe investeren in humanitaire werknemers effect heeft. Dit boek beantwoordt specifiek de vraag in hoeverre de houding van werknemers ten aanzien van het al dan niet verlaten van de organisatie kan worden verklaard door baan- en organisatie-gerelateerde kenmerken zoals training, autonomie, interne communicatie, duidelijkheid over rollen, en de werk-privé balans. Hierbij wordt een sociale-context benadering toegepast waarbij ook de sociale relaties op het werk (met management en collega’s) in acht worden genomen. Hoe kan de organisatie ervoor zorgen dat de werknemer bij de organisatie wil blijven, en hoe beïnvloedt de sociale context van werknemers deze relatie? De resultaten laten zien dat de organisatie wel degelijk invloed kan uitoefenen op het personeelsverloop onder hun werknemers. Door het implementeren van context specifieke HRM praktijken kan nog veel worden bereikt op het gebied van personeelsverloop.