Naar een supranationaal EU defensiebeleid?

In de EU-verdragen zijn afspraken gemaakt over een Europees defensiebeleid, maar dit
zijn vooral afspraken over een geleidelijke ontwikkeling van dit beleid. In het kader
daarvan is er sprake van een zekere ‘Europeanisering’ van het defensiebeleid, in de zin
dat EU-instellingen zoals de Raad (van Ministers), het Europees Parlement en ook de
Europese Commissie defensievraagstukken veel vaker op hun agenda hebben staan dan,
zeg, vijftien jaar geleden. Van een ‘supranationalisering’, in de zin van een
daadwerkelijke overdracht van bevoegdheden door de 27 lidstaten, is geen sprake.
Lidstaten zitten op alle niveaus van besluitvorming aan tafel. Voor wetgevende of
anderszins bindende besluiten op terreinen die verder gaan dan het instellen van civiele
en militaire missies buiten het grondgebied of het reguleren van industrie- of
aanbestedingsbeleid ontbeert de Unie een bevoegdheid; stelt het Verdrag duidelijke
grenzen en is instemming van de lidstaten (en hun parlementen) een heldere
voorwaarde. Wel leidt de samenhang tussen verschillende onderdelen van buitenlands,
veiligheids- en defensiebeleid ertoe dat de Europese Commissie nadrukkelijker betrokken
is bij onderdelen van het defensiebeleid dan vroeger en dat zij het afgelopen decennium
gebruikt heeft voor een groot aantal nieuwe initiatieven op het gebied van het
veiligheids- en defensiebeleid.