Nanotopography and morphology along metal-polymer interfaces

Stalen blikjes die gebruikt worden als verpakkingsmateriaal voor vloeistoffen en/of voedsel worden in het algemeen beschermd tegen corrosive door een dunne lag tin, en als alternatief voor tin wordt gekeken naar poly(ethyleenterephtalaat). Hechting en onthechting aan het polymeer/staalgrensvlak zijn waarschijnlijk cruciaal voor de prestaties van zulke deklagen. In deze dissertatie wordt de hechting bestudeerd op kleine schaal. Om het hechtingsgedrag te verklaren worden de veranderende structuur en ruwheid van het staal bestudeerd op een aantal manieren. Een nieuwe methode wordt gedemonstreerd waarmee de topografie van het oppervlak van monsters kan worden bepaald vanuit meerdere microscoopbeelden, en deze methode wordt gebruikt om de beweging van kristalkorrels en oppervlaktestappen te kwantificeren in drie dimensies. Uit doorsnedes gemaakt met behulp van een ionenbundel worden bepaalde hechtingsverschijnselen waargenomen, waaronder het mechanisme waardoor de onthechting hoogstwaarschijnlijk wordt ingezet: dislocatieslip veroorzaakt stappen aan het grensvlak, dewelke het polymeer zeer lokaal opspannen. Onderzoek aan de textuur en structuur van het staal van het blikje wijst erop dat de verruwing van het grensvlak wordt bepaald door korreloriëntaties en dislocatieslip.