In beweging: Naar een beter begrip van de neurale basis van apathie

Apathie kan omschreven worden als een gedragskenmerk waarbij er sprake is van een verlies van motivatie en initiatief, en gevoelens van lusteloosheid. Het opstarten en volhouden van activiteiten is lastig voor mensen met apathie, waardoor minder activiteiten ondernomen worden, met name wanneer deze vanuit jezelf moeten komen. Ongetwijfeld voelt iedereen zich weleens ‘apathisch’, bijvoorbeeld bij een verkoudheid, slaapgebrek of na de griep. Soms kunnen deze apathische klachten echter ook langer voortduren, van maanden tot jaren, en kan het zelfs het ondernemen van eenvoudige alledaagse activiteiten ernstig bemoeilijken. Helaas komt apathie relatief vaak voor. In dit proefschrift is apathie onderzocht in de gezonde populatie, maar ook in patiëntgroepen met neurodegeneratieve stoornissen (zoals bij mensen met de ziekte van Alzheimer), bij mensen met niet-aangeboren hersenletsel (na een ongeluk of hersenbloeding bijvoorbeeld) en bij mensen met een psychische aandoening, namelijk schizofrenie. Het doel van dit proefschrift was om bij te dragen aan een beter begrip van apathie, met de nadruk op het in kaart brengen van mogelijk onderliggende neurale correlaten. De resultaten van dit proefschrift laten zien dat apathie samenhangt met een ander volume en ander activiteitsniveau in met name de frontale en striatale hersengebieden, maar ook in de pariëtale cortex. Daarnaast bleken de neurale correlaten van specifieke componenten van apathie, zoals zelfinitiatie en cognitieve controle respectievelijk niet en wel aangedaan in een gedeelte van de onderzochte populaties.