Optimizing levofloxacin dose in the treatment of multidrug-resistant tuberculosis: An integrated PK/PD approach

Tuberculose (TB) is een infectieziekte die via hoesten overgedragen wordt. De tuberkelbacil of Mycobacterium tuberculosis de verwekker is van TB. Als de tuberkelbacil resistent is geworden tegen de twee belangrijkste geneesmiddelen: rifampicine en isoniazide, spreken we van multiresistente tuberculose (MDR-TB). Bij MDR-TB duurt de behandeling lang duren 9-12 maanden vaak zelfs bijna twee jaar. Daarbij moeten 2e lijns-geneesmiddelen worden gegeven die meestal veel meer bijwerkingen hebben en minder krachtig werken. De behandelresultaten van MDR-TB zijn wereldwijd ongunstig; voor bijna de helft van patiënten met MDRTB faalt de therapie. Hoe kunnen we die behandelresultaten verbeteren? Dit proefschrift probeert aan de kennis over een van de belangrijkste medicamenten voor MDRTB bij te dragen om uiteindelijk die behandelresultaten te verbeteren. Met behulp van onderzoek naar geneesmiddelconcentratie in bloed hebben we kunnen laten zien dat de huidige gebruikte levofloxacin doseringen bij MDR-TB patiënten onvoldoende zijn. De te lage geneesmiddelspiegels in combinatie met verminderd gevoelige bacterien geven een verhoogde kans op therapiefalen. TDM, het aanpassen van dosering op basis van bloedconcentratie is daarom belangrijk in de behandeling van MDR-TB patiënten, vanwege de grote interindividuele variabiliteit in bloed concentratie. Kennis over geneesmiddelconcentratie, gevoeligheid van de bacterie en ziekte ernst in de patiënt kunnen helpen in de aanpassing van individuele doseringen. Het is tijd geworden voor precisie-geneeskunde in de behandeling van tuberculose.