Preserving organ function of marginal donor kidneys

Niertransplantatie is de beste medische behandeling voor patiënten die lijden aan eindstadium nierfalen. De afgelopen decennia is de samenstelling van de overleden donorpool radicaal veranderd, zodanig dat er steeds meer organen beschikbaar komen van oudere donoren, die vaak al meerdere aandoeningen in de voorgeschiedenis hebben, of van zogenaamde non-heart beating donoren bij wie de orgaanuitname pas kan beginnen wanneer het hart al enkele minuten stil heeft gestaan. Zulke orgaandonoren worden ook wel marginale donoren genoemd. Dit proefschrift beschrijft de resultaten van klinische en pre-klinische studies op het gebied van niertransplantatie. In deze studies wordt de invloed die verscheidene karakteristieken van overleden orgaandonoren op het transplantatieresultaat hebben gekwantificeerd. Tevens wordt het effect onderzocht van interventies vóór of gedurende orgaanpreservatie, die zijn gericht op het beter conserveren van de orgaankwaliteit voorafgaand aan de transplantatie. Daarnaast beschrijft het proefschrift een studie waarin biomarkers worden gemeten in de orgaanpreservatievloeistof en een andere studie waarin de vasculaire weerstand wordt bepaald tijdens machinale preservatie van donornieren. Deze beide studies hebben als doel het voorspellen van de vitaliteit en de functie van het orgaan na transplantatie. Hoewel de resultaten van de studies in dit proefschift betrekking hebben op nieren afkomstig van alle typen overleden donoren, zijn ze het meest relevant voor marginale donornieren. Aangezien de functie en levensduur van zulke nieren na transplantatie vaak suboptimaal zijn, is extra informatie over hun kwaliteit nog vóór transplantatie belangrijk. Tevens zijn nieuwe interventies die de orgaanfunctie ná transplantatie verbeteren noodzakelijk.