Selection, preservation and evaluation of lungs from donors after circulatory death

Longtransplantatie is een levensreddende behandelingsmethode voor zorgvuldig geselecteerde patiënten die lijden aan een goedaardig terminale longziekte zoals emfyseem, longfibrose, mucoviscidose en pulmonale hypertensie. Een van de grootste beperkingen van deze behandeling is het tekort aan orgaandonoren. Dit heeft geleid tot een vernieuwde interesse in het gebruik van organen die na het stoppen van de circulatie worden verwijderd. Deze donoren worden “donation after circulatory death” (DCD) donors genoemd. Er blijven echter belangrijke zorgen bestaan met het gebruik van deze DCD longen. Het doel van dit proefschrift was de bezorgdheden betreffende de achterblijvende microthrombi, de invloed van de manier van overlijden op de functie van de longen en de selectie en bewaring van de DCD longen te onderzoeken en te beschrijven. Uit het experimenteel deel kunnen we concluderen dat retrograde flush in gecontroleerde- en ongecontroleerde DCD longen leidt tot een verlaagde longvaatweerstand. Daarnaast is het niet nodig om heparine te gebruiken in het geval van ongecontroleerde DCD longen. Lange periodes van hemodynamische instabiliteit na switch-off kunnen de long beschadigen. Hieraan moet aandacht besteed worden in de klinische setting. Een situatie van reanimatie in combinatie met warme ischemie geeft aanleiding tot schade. Het optreden van longoedeem was geassocieerd met een daling van de compliantie en een stijging van de luchtwegdruk voor dat er een daling zichtbaar was van de PO2. In het klinische deel van het proefschrift wordt onze ervaring met het gebruik van DCD longen beschreven en beschrijven we een casus van een patiënt die succesvol getransplanteerd werd met geconditioneerde DCD longen.