Samenvatting
Gedurende de werkdag zijn er continu onderbrekingen die ons werk verstoren en vertragen. De helft van deze onderbrekingen zijn aan onszelf te wijten: emails, social media, koffiepauzes, etc. In mijn proefschrift probeer ik onderbrekingen te begrijpen en te manipuleren met als doel methodes te leren die het verstorende effect van onderbrekingen kunnen verminderen.
Als eerste heb ik gevonden dat mensen afgeleid zijn of zichzelf onderbreken als cognitieve middelen (zoals het visuele systeem, taalverwerking, auditief systeem, etc.) voor een onderbreking beschikbaar zijn. Als mensen tijdens het uitvoeren van een taak werden geconfronteerd met een langzame browser, begonnen ze te chatten om zichzelf bezig te houden. Dit vertraagde deze mensen in hun hoofdtaak. Een ander experiment liet zien dat mensen vaker afgeleid werden door een video van een kat op de achtergrond wanneer de experimentele taak minder gebruik maakte van het visuele systeem. Een verrassend resultaat was dat de moeilijkheidsgraad van de taak geen effect had op hoe afgeleid proefpersonen waren, maar dat de beschikbaarheid van het visuele systeem de verstorende factor was.
Ten tweede heb ik ontdekt dat onderbrekingen door externe factoren (bijvoorbeeld door een app die beslist wanneer je nieuwe emails kunt gaan lezen) minder verstorend werkt dan zelfonderbreking. De beslissing om jezelf te gaan onderbreken kost tijd, en dit had invloed op pupilgrootte, een bekende maat voor cognitieve activiteit. Tenslotte heb ik een managementsysteem voor onderbrekingen ontwikkeld, dat mensen op het optimale moment onderbreekt, gebaseerd op veranderingen in pupilgrootte.
Als eerste heb ik gevonden dat mensen afgeleid zijn of zichzelf onderbreken als cognitieve middelen (zoals het visuele systeem, taalverwerking, auditief systeem, etc.) voor een onderbreking beschikbaar zijn. Als mensen tijdens het uitvoeren van een taak werden geconfronteerd met een langzame browser, begonnen ze te chatten om zichzelf bezig te houden. Dit vertraagde deze mensen in hun hoofdtaak. Een ander experiment liet zien dat mensen vaker afgeleid werden door een video van een kat op de achtergrond wanneer de experimentele taak minder gebruik maakte van het visuele systeem. Een verrassend resultaat was dat de moeilijkheidsgraad van de taak geen effect had op hoe afgeleid proefpersonen waren, maar dat de beschikbaarheid van het visuele systeem de verstorende factor was.
Ten tweede heb ik ontdekt dat onderbrekingen door externe factoren (bijvoorbeeld door een app die beslist wanneer je nieuwe emails kunt gaan lezen) minder verstorend werkt dan zelfonderbreking. De beslissing om jezelf te gaan onderbreken kost tijd, en dit had invloed op pupilgrootte, een bekende maat voor cognitieve activiteit. Tenslotte heb ik een managementsysteem voor onderbrekingen ontwikkeld, dat mensen op het optimale moment onderbreekt, gebaseerd op veranderingen in pupilgrootte.
Originele taal-2 | English |
---|---|
Kwalificatie | Doctor of Philosophy |
Toekennende instantie |
|
Begeleider(s)/adviseur |
|
Datum van toekenning | 24-jun.-2016 |
Plaats van publicatie | [Groningen] |
Uitgever | |
Gedrukte ISBN's | 978-90-367-8978-3 |
Elektronische ISBN's | 978-90-367-8977-6 |
Status | Published - 2016 |